کسب و کار

پرورش قورباغه

مرکز پرورش این حیوان در دنیا جاوه یکی از پنج جزیره بزرگ اندونزی است ودر آنجا رستوران های زیادی از گوشت این حیوان استفاده می کنند. اندونزی که یک کشور اسلامی است فقط در سال ١٩٩٠ بیش از ٨٠٠٠ تن قورباغه پرورش و به بازار عرضه شده است و در حال حاضر نیز بیشتر تولید می شود. در سال چندین هزار تن به کشور ایالات متحده آمریکا، کانادا، مقداری هم به اروپا و کشورهای همسایه اندونزی صادر می کنند و از این راه درآمد کلانی به پرورش دهندگان قورباغه می رسد. قورباغه دارای پوستی مرطوبی است و نباید پوست آن در هوا خشک شود وبیشتر گونه های آن در آب های گرم زندگی می کنند. البته گونه ای که، در آب های سرد و کوهستانی آن نیز شناسایی شده است. آمریکا به عنوان بزرگ ترین تولیدکننده، مصرف کننده و واردکننده گوشت قورباغه در جهان سالانه به طور متوسط هزار و 500 تن گوشت قورباغه وارد می کند.

کشورهای بنگلادش، بلژیک، چین، اندونزی، ژاپن، مکزیک، هلند و تایوان بزرگ ترین صادرکنندگان گوشت قورباغه به کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه، ایتالیا و اسپانیا و کشورهای آمریکایی هستند. تکثیر مصنوعی قورباغه در جهان علم نوپایی است که از 25 سال گذشته در کشورهای برزیل، آمریکا و جنوب شرقی آسیا شکل گرفته است. با توجه به اینکه تغذیه این جانور غذای زنده است و هزینه تولید غذای زنده و کارگر در این کشورها گران است، تکثیر مصنوعی آن چندان مقرون به صرفه نیست اما با توجه به اینکه در ایران غذای زنده برای تغذیه این جانور به وفور یافت می شود و همچنین شرایط آب وهوایی مساعد در کشور برای پرورش آن وجود دارد، این صنعت در ایران می تواند موفق تر از کشورهای اروپایی باشد و با هدف صادرات شکل گیرد ولی متاسفانه تاکنون هیچ اقدامی برای شکل گیری این صنعت نشده است. البته با توجه به اینکه پرورش قورباغه در اکثر کشورهای جهان پرهزینه است و بلوغ و رشد این جانور بیش از یک سال طول می کشد، بیشترین میزان مصرف جهانی از طریق جمع آوری قورباغه ها از طبیعت انجام می شود که با توجه به وجود گونه های مختلف این خزنده می توان با جمع آوری این موجودات از طبیعت و فرآوری آن، برای صادرات اقدام کرد.

24 خانواده از گروه دوزیستان متعلق به قورباغه هاست که شامل سه هزار و 800 گونه مختلف می شود. در بین این گونه ها، گونه رانا که در مرداب انزلی به وفور یافت می شود، مصرف خوراکی و پرورشی دارد.

محل مناسب جهت پرورش قورباغه

در جهان چهار نوع قورباغه (سبز، پلنگی یا لئوپارد، پیکرل یا اردک ماهی و قورباغه بزرگ آمریکایی) بیشترین پرورش و مصرف انسانی دارند و از جنس «رانا» نیز در ایران گونه های زیادی وجود دارد که جهت پرورش و صادرات می توان استفاده کرد البته قورباغه بزرگ آمریکایی به دلیل درشت بودن از تمام قسمت های بدنش جهت تغذیه استفاده می شود و از گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود.

با حصارکشی در مناطق باتلاقی و واردات قورباغه های مولد، برای تولید و پرورش نیمه طبیعی می توان اقدام کرد و در صورتی که هدف از پرورش آن استفاده از گوشت باشد تا وزن 175 گرمی که مدت زمان آن شش ماه است نگهداری می شود و پس از فرآوری یا گوشت آن به صورت منجمد یا به صورت کنسرو شده صادر می شود و در صورتی که هدف از پرورش این موجود استفاده از پوست آن باشد تا وزن 250 گرم برای تولید چرم نگهداری می شود که پوست آن از لطیف ترین و ظریف ترین چرم های جهان است. از اجزای بدن قورباغه در کشور ژاپن جهت درمان بیماری سل و همچنین ساخت دارو برای بیماری های عفونی استفاده می شود. پرورش این جانور در پنج مرحله (پرورش مولد، تکثیر تخم، پرورش لارو، پرورش بچه قورباغه و پرواربندی) انجام می شود، «لارو قورباغه پس از سه هفته به بچه و بچه قورباغه پس از هفت هفته نگهداری در استخر به قورباغه جوان تبدیل می شود.» با توجه به اینکه قورباغه ها از غذای زنده از جمله کرم ها، ماهیان ریز، شفیره حشرات و... تغذیه می کنند و غذای زنده در ایران فراوان است و هزینه تهیه آن کمتر از دیگر کشورهاست و همچنین هر مولد ماده نیز سه تا پنج هزار تخم می گذارد که بیش از 60 درصد بازماندگی دارد، تکثیر و پرورش و صادرات این جانور توجیه اقتصادی و ارزآوری خوبی دارد.»

در جهان امروز که، بیش از نیمی از مردم آن کمبود پروتیین دارند و دسترسی به مواد پروتیینی بسیار دشوار به نظر می رسد و از طرفی سطحی بیش از ٥٠٠ هزار هکتار شالیزار و برکه های متروکه غیر قابل بهره برداری برای سایر محصولات گوشتی در ایران وجود دارد می توان با پرورش سایر آبزیان و یا قورباغه ضمن در آمد ی قابل توجه برای صاحبان زمین ها به کارگیری قشر عظیمی از جوانان و مردم منطقه را نیز به دنبال خواهد داشت.

مناطق مرطوب و گرمسیر همچون مناطق جنوبی کشور و مناطق مردابی فضای مناسبی برای پرورش قورباغه هاست. البته انتظار می رود قبل از شکل گیری این صنعت همه جوانب آن درنظر گرفته شود که همچون برخی دیگر از صنایع از جمله صنعت تکثیر و پرورش میگو پس از گذشت سال ها و صرف سرمایه های بالا، روبه افول نرود.

بیماری در قورباغه

شایع ترین بیماری قورباغه های پرورشی به نام red-leg یا پاهای قرمز شناخته می شود که عامل آن عفونت های باکتریایی ناشی از تراکم بیش از حد است. علامت مشخصه بیماری قرمز شدن پاها و ناحیه مخرجی است. بهترین راه جلوگیری از این بیماری تغذیه کافی و فضای مناسب است. قورباغه های بیمار باید به سرعت از بقیه جدا شده و با آنتی بیوتیک درمان شوند. در حالت شدید و همه گیر بیماری باید استخرها خالی شده، خشک شوند و برای چند هفته ای به همین حال باقی بمانند.

پرسش

پرورش قورباغه و جلبک و فروش آن به غیر مسلمانان چه حکمی دارد؟ نظر فقهی حضرت آیت الله هادوی تهرانی در این باره چیست؟

پاسخ اجمالی
سؤالات شما به دفاتر مراجع ارسال گردید و تا کنون جواب های زیر دریافت گردید:دفتر حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی)
فی نفسه اشکال ندارد ولی فروش آنها برای استفاده های غذایی انسان، جایز نیست هرچند خریدار خوردن آن را حلال بداند.

(دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله العالی

اشکال ندارد.

اهداف پرورش

صادرات گوشت این جانور به صورت تازه، منجمد و کنسروی، تهیه چرم از پوست، تولید کودهای کمپوست با کیفیت بالا از اندام های داخلی و کمک به کاهش استفاده از کودهای شیمیایی، اشتغال زایی، صادرات و درآمدزایی از اهداف پرورش این فعالیت اقتصادی است.

گونه های دارای ارزش تجاری

قورباغه پلنگی (Rana pipiens)، قورباغه سبز (Rana clamitans)، قورباغه اردک ماهی (Rana palustrist) و قورباغه بزرگ آمریکایی (Rana catesbeiana)سه گونه ای است که ارزش تجاری بالایی دارد. همچنین قورباغه مردابی (Marsh frog) که در ایران و به خصوص مرداب انزلی به وفور یافت می شود نیز دارای ارزش تجاری و غذایی بالایی است. از قورباغه بزرگ آمریکایی به جهت درشت اندامی از تمام بدنش جهت مصارف تغذیه ای استفاده و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود.

کثیر و پرورش

روش تکثیر طبیعی، نیمه طبیعی و مصنوعی سه روش تکثیر قورباغه است که باید با توجه به شرایط محیطی وگونه مورد استفاده انتخاب شود.

صادرات و بازار هدف

گوشت قورباغه از نظر طعم و مزه نزدیک و مشابه گوشت گوساله است و در بسیاری از کشورهای اروپایی از قبیل: فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و همچنین در کشورهای آمریکایی مثل آمریکا و کانادا محبوبیت بالایی دارد. به طور مثال کشور آمریکا سالانه حدود 1500 تن گوشت قورباغه وارد می کند. در زمینه صادرات کشورهای جنوب شرق آسیا از جمله: اندونزی، بنگلادش، چین و ژاپن جزء بزرگ ترین صادرکنندگان به شمار می آید. در این میان کشور اندونزی بزرگ ترین کشور اسلامی جهان فقط در سال های دهه ی 1990 سالانه بیش از 8000 تن قورباغه پرورش و به بازار عرضه کرده است.

شروع فعالیت در این بخش

متقاضیان فعالیت در این بخش باید با مراجعه به سازمان دامپزشکی کشور و اخذ پروانه بهره برداری، برای واردات مولد گونه های گوشتی اقدام کنند و یا از قورباغه بندرانزلی برای پرورش استفاده کنند. لازم به ذکر است ضوابط بهداشتی تکثیر و پرورش این جانور همانند ضوابط بهداشتی آبزیان دیگر بوده و متقاضیان باید بعد از اخذ موافقت اصولی از سازمان شیلات برای پروانه تاسیس و بهره برداری بهداشتی از سازمان دامپزشکی کشور اقدام کنند.

می توان با تدوین برنامه ای اصولی و هدفمند و استفاده از تجربیات کشوهای موفق در این زمینه و دقت در رموز موفقیت آنها (از جمله کیفیت و بسته بندی مرغوب و قابل رقابت در بازارهای جهانی) و نیز امکان دریافت تسهیلات برای فعالان این بخش و حمایت از آنها راه را برای حضور گسترده مشتاقان به سرمایه گذاری و شرکت در این صنعت و تجارت پررونق هموارتر کرد.

دستورالعمل پرورش قورباغهدریافت

تراریوم چیست؟

تراریوم سازه ایست که در نگاه اول شباهت زیادی به آکواریوم دارد ، تنها با این تفاوت که به جای آب و ماهی در آن از گل و گیاه نگاهداری میشود. اما در اصل تفاوتهای زیادی بین این دو وجود دارد .

تراریوم یک سیستم نسبتا مستقل میباشد به این معنی که مقدار خاک ، نور، تعداد و نوع گیاهان در این سیستم با محاسبات دقیق علمی به گونه ای گزینش می شوند که بعد از طراحی و راه اندازی دیگر به رسیدگی زیاد مانند آبیاری مداوم ،کوددهی ، تعویض خاک ، نیاز ندارند تنها شاید به مقدار معینی آبیاری آن هم یک مرتبه در ماه نیاز باشد.

تراریوم را میتوان در ابعاد کوچک ، متوسط و بزرگ ، مناسب برای اتاق خواب ، پذیرایی ، اتاق کار، و محیط هایی چون

لابی آپارتمانها ، هتلها ، مراکز اداری ، صنعتی ، طراحی و با هزینه ای کم محیط طبیعی را در دل زندگی شهری باز آفرینی کرد.

گیاهان موجود در این سازه همه از انواع سازگار با این محیط بوده به گونه ای که حتی بدون نور خورشید و تنها با منبع نور تعبیه شده در سیستم با مصرف بسیار ناچیز انرژی به زندگی و رشد نمو خود ادامه میدهند.

تعریف تراریوم : مجموعه ای از گیاهان سازگار است که در یک ظرف بسته یا حدودا بسته رشد می کنند.

تراریوم در واقع یک باغچه و فضای سبز کوچک درون خانه ی شماست، که شما می توانید به سلیقه ی خودتان در آن کاکتوس و گیاهان گوشتی کشت کنید و یا با کشت بنفشه ی آفریقایی و یا بعضی از انواع سرخس یک فضای کوچک گرمسیری داشته باشید. تراریوم ها برای افرادی مناسبند که دوست دارند خانه و یا محل کارشان را با گیاهان تزئین کنند،‌ ولی وقت کافی برای نگهداری از آن ها را ندارند.

مزایای تراریوم:

یکی از مشکلاتی که علاقه مندان به گل و گیاه همیشه با آن روبرو بوده اند کمبود زمان برای رسیدگی به گلها و گیاهان بوده که تراریوم این مشکل را حل کرده همانطور که در بالا گفته شد تراریوم یک سیستم نسبتا مستقل میباشد یعنی تنها نیاز یک تراریوم ماهی ۱ بار آبیاریست که این مهمترین مزیت تراریوم میباشد .

دومین و عمده ترین مشکل علاقه مندان به گل و گیاه نبود نور کافی در آپارتمان برای رشد گیاهان میباشد. اما این مشکل به راحتی در تراریوم حل شده. یعنی با سنجش میزان

نور در مکان های مختلف نیاز نوری گیاه توسط متخصصین در شرکت ویواریا اندازه گیری و لامپهای کمکی جهت رشد و نمو گیاهان درتراریوم نصب میشود به طوری که شما میتوانید شادابترین گیاهان را در مکانهایی که حتی پنجره هم ندارند نگاهداری کنید.

سومین مشکل طرفداران گل و گیاه بیماریهای گیاهان است که اکثر علاقه مندان با آن روبرو هستند. تراریوم محیطی کاملا استریل و بهداشتی است که کوچکترین آلودگی گیاهان شما رادر آن تهدید نمیکند که این مهم توسط متخصصان شرکت فراهم شده و شما با خیال راحت میتوایند مجموعه ای از گیاهان سالم را در کنار هم داشته باشید.

از مزیتهای دیگر تراریوم میتوان به تنوع گیاهان درون آن اشاره کرد یعنی شما در یک مجموعه میتوانید انواع مختلفی از گیاهان با شرایط محیطی یک سان را داشته باشید برای مثال میتوان از ارکیده و بنفشه آفریقایی نام برد که از زیباترین گیاهان آپارتمانی میباشند. .

به طور کلی با تراریوم شما میتوانید طبیعت و آرامش را با تمام زیبایی و اثرات مثبت روحی آن به محیط زندگی و محل کار خود آورده و از آن لذت ببرید.

صبر زرد یا آلوئه ورا (آلوورا) گیاه جادویی طبیعت

سایت کشاورزی ایران – مقالات گیاهان دارویی – اطلاعات و لوازم جانبی باغبانی, گیاهان دارویی – صبر زرد یا آلوئه ورا (آلوورا)
صبر زرد (آلوئه ورا) همچنین: آلوورا
Aloe Vera

صبر زرد یا آلوئه ورا

صبر زرد (شاخ بزی) گیاهی است علفی و چند ساله با برگ‌های ضخیم، گوشتی و دراز. حاشیه‌ برگ‌های آن کمی پیچ و خم‌دار و دارای تیغ است. گل‌های آن‌ به‌صورت خوشه‌ای زیبا در انتهای محور ساقه گل‌دار و به رنگ سبز مایل به زرد قرار دارند.

قسمت مورد استفاده صبر زرد

قسمت مورد استفاده صبر زرد، شیرابه به دست آمده از برگ‌های گیاه است که امکان دارد به صورت تازه غلیظ(خمیری) و یا خشک شده با رنگ‌های متفاوت زرد، زرد مایل به سبز، قهوه‌ای و یا قرمز مایل به سیاه باشد.
در سال‌های اخیر کشت صبر زرد، گونه‌ی Vera در ایران معمول گشته است. گرچه این گیاه با نقاط گرم و مرطوب سازگاری خوبی دارد، ولی در نقاط مختلف ایران کشت می‌شود.

مهم‌ترین اثرات گزارش شده صبر زرد

ضد آلرژی ، ضد سرطان، ضد میکروب، ضد قارچ، ضد ویروس، ضد آفتاب سوختگی، کاهش دهنده قند خون، مسهل، ضد کرم، ضد ورم، مرطوب کننده و نرم کننده، قاعده‌آور، ملین، مقوی معده و کبد.

تاریخچه صبر زرد
نقاشی‌هایی از صبر زرد، بر روی کنده‌کاری‌های دیوارهای معابد مصری دیده شده است. این معابد در هزاره چهارم قبل از میلاد بنا شده است. صبر زرد را که “گیاه جاودانگی” نام گرفته بود، به هنگام خاک سپاری، برای فراعنه هدیه می‌آوردند.
کتاب “The Egyptian Book of Remedies” (۱۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح) از کاربرد صبر زرد در درمان عفونت‌ها، معالجه پوست و تهیه داروهای ملین سخن گفته است. “دیسکورید”(فیزیک‌دان یونانی)، در سال ۷۴ پس از میلاد، صبر زرد را جهت التیام زخم، جلوگیری از ریزش مو ، درمان زخم‌های دستگاه تناسلی، و معالجه همورئید، مفید دانست.
بازرگانان عرب، در قرن ششم بعد از میلاد، این گیاه را به آسیا آوردند، و اسپانیایی‌ها آن را در قرن شانزدهم، از منطقه مدیترانه به برّ جدید (World New) بردند. در عصر جدید (۱۹۳۰) مصرف کلینیکی صبر زرد به منظور درمان التهاب پوست ناشی از اشعه ایکس آغاز شد.

ترکیبات مهم صبر زرد
گیاه، حاوی مشتقات هیدروکسی آنتراسن از جمله آلوئین‌های A2وB به میزان ۴۰- ۲۵درصد کل ترکیبات و مشتقات کرومون از جمله آلوئه رزین ۲A، B وC است.
ترکیبات مهم دیگر آلوئه شامل قندها از جمله: گلوکز، مانوز و سلولز، آنزیم‌ها از جمله: اکسیداز، آمیلاز و کاتالاز، همچنین ویتامین‌هایی نظیر: B1، B2، B6، C، E و اسید فولیک و مواد معدنی مانند: کلیسم، سدیم، منیزیم، روی، مس و کروم می‌باشند.

اثرات مهم صبر زرد

خاصیت اصلی صبر زرد، به عنوان یک مسهل قوی بوده و دارای خواص دیگری از جمله ضد ورم، ضد میکروب، التیام زخم‌ها، ضد آفتاب و ضد سوختگی می‌باشد.
ژل الوئه اثرات خوب و مفیدی بر روی سوختگی‌های معمولی، سوختگی‌های حاصل از اشعه، زخم‌ها و صدمات دیگر پوست دارد.
یکی از فرآورده‌های آلوئه، کرم‌های ‌هیدرو فیلیک تهیه شده از ۵/۰ درصد ژل آلوئه می‌باشد که در درمان پسوریازیس بسیار خوب است. همچنین ژل خوراکی آن برای زخم معده ، افراد مبتلا به ایدز و مبتلایان به آسم (مدت شش ماه) مصرف می شود.
تحقیقات اخیر، اثرات مثبت آن را در بیماران مبتلا به دیابت نشان داده است و آزمایش‌های انجام یافته بر روی موش‌ها اثرات مذکور را تایید کرده است. اثرات دیگر آلوئه شامل اثرات ضد سرطان و اسپرم‌کش آن است.
در سال‌های اخیر، ژل آلوئه به طور وسیع در محصولات آرایشی، بهداشتی و به خصوص در کشور آمریکا مصرف می‌شود. این ژل دارای خواص ضد ورم و ضد میکروبی است و مرطوب کننده مناسبی نیز محسوب می‌شود. صنایع غذایی آمریکا در محصولات خود از ژل آلوئه به عنوان ماده‌ای موثر در تناسب اندام و سلامتی بدن استفاده می‌کنند.

استفاده مستقیم از ژل گیاه
برای استفاده مستقیم از ژل آلوئه، می‌توان برگ‌های گیاه را قطع کرد. در محل قطع شده، ژل بی‌رنگی نمایان می شود که با فشردن برگ گوشتی گیاه، ژل بیرون می‌زند. می‌توان از این ژل به‌طور مستقیم جهت مرطوب کردن پوست، آفتاب سوختگی، زخم سوختگی‌های معمولی و نرم کردن اگزمای زیر چشم استفاده کرد. ژل به مرور زمان در معرض هوا تغییر رنگ داده و در نهایت به رنگ قرمز تیره(مایل به سیاه) در می‌آید.

روش آماده سازی و استفاده از برگ:
برای برداشتن ژل گیاه میتوانید آن را از سمت نوک برگ ببرید (بقیه ژلها در پوست خود برگ بهتر باقی میمانند). قسمت بریده شده را بشورید. پوست آن را جدا کنید. و بدنه‌ی ژلی شکل گیاه که مورد نظر مصرف کنندگان است مشاهده میشود

استفاده روی پوست:
برای استفاده روی پوست کافی است ژل به دست آمده را روی پوست بدن بمالید و مالش دهید تا جذب شود. ژل سریعا جذب میشود و نیاز به شستشو نیست.

استفاده از ژل برای خوردن:
مزه ژل آلوئه ورا بد نیست ولی میتوان قبل از خوردن ژل به دست آمده را شستشو داد تا مزه‌ای نداشته باشد. همچنین میتوان به آن شکر اضافه کرد. البته غذاها و دسرهای مختلفی از ژل آلوئه ورا درست میشود. میتوانید آن را قطعه قطعه کرد و شستشو داد و سپس به انواع سالادها، ژله‌های خوراکی و مارمالاد یا مربا اضافه کرده و نوش جان کنید. همچنین برای خوردن، کمپوتها و آب میوه‌های آلوئه ورا انتخاب راحتتری هستند.

نگهداری برگهای آلوئه ورا

برای نگهداری باقیمانده برگ، آن را در کاغذ پیچیده و در یخچال قرار دهید. معمولا چند ماه میتوان برگها را در دماهای خنک (بین صفر تا ۱۰درجه سانتیگراد) یا درون یخچالهای خانگی نگهداری کرد. (در دمای پایین سوخت و ساز برگ به حداقل میرسد و زوال و پیر شدن سلولها به تاخیر می‌افتد)

عوارض جانبی
خوردن بیش از حد ژل(مصرف روزانه یک گرم به مدت طولانی) ممکن است باعث عدم تعادل آب و الکترولیت‌‌های بدن، سقط جنین، زایمان زودرس، اسهال خونی و ضایعات کلیه شود. همچنین مصرف مقادیر بسیار زیاد آن ممکن است منجر به مرگ شود.

موارد منع مصرف
نباید از ژل در زمان تهوع، استفراغ ، دردهای شکمی، خونریزی مقعد و ضعف شدید استفاده کرد.
در زمان بارداری به غیر از دستور پزشک، مصرف آن ممنوع است.

نکات قابل توجه
- بیش از ۳۰۰ گونه آلوئه وجود دارد که مهم‌ترین آنها از نظر استفاده دارویی، آرایشی و بهداشتی، الوئه ورا (Aloe Vera) می‌باشد.
- منبع جغرافیایی دقیق آلوئه معلوم نیست، ولی به احتمال زیاد مربوط به مصر یا خاورمیانه می‌باشد.

- دکتر محمدحسین صالحی سورمقی- دکترای تخصصی فارماکوگنوزی- استاد دانشکده داروسازی تهران
منبع: tebyan.net

صبر زرد- شاخ‌بزی

نام‌های فارسی: صبر زرد- شاخ‌بزی
نام‌های علمی: Aloe capenis, Aloe barbadensis, Aloe Vera
نام عربی: ‌الصبر (Alsaber)
خانواده: Liliaceae
نام انگلیسی:Aloe
نام فرانسوی:Aloes

مطالب دیگر:
صبر زرد (ویکی پدیا) شَب‌یار ، صَبر یا صبر زرد که درست آن سبر زرد است و در زبان پهلوی آنتیا خوانده می شده. (نام علمی:آلوئه ورا Aloe vera) نام گیاهی است از سردهٔ سِگِل‌ها (Aloe) راسته مارچوبه‌ای‌ها (Asparagales)، تیره سریشیان (Asphodelaceae) این گیاه بومی آفریقای شمالی است.
اثرات آلوئه ورا در زخمهای پوستی استفاده از داروهای گیاهی در درمان آسیب های پوستی مانند زخم و سوختگی با انجام تحقیقات مختلف و تأیید اثربخشی آنها مرسوم گردیده است. اثرات مفید گیاهانی مانند آلوئه، همیشه بهار، لاواند و … در بهبود زخم ها و سوختگی ها کاربرد آنها را در طبابت نوین تأیید نموده است.
یک داروخانه در گیاه (سایت پزشکان بدون مرز) اسامی دیگر گیاه صبرزرد (آلوئه ورا)، “صبر تلخ” یا “شاخ بزی” است که در استان بوشهر با نام‌های محلی گل سگله، گل قبر یا چادروا شناخته می‌شود.نام های دیگر این گیاه “لاله بیابان” و «گیاه جاودانگى»، «گیاه دارویى»، «گیاه ملکه» است.
آشنایی با خواص آلوئه ورا (سایت پزشکان ایران) تقویت‌کننده بدن است, یبوست را برطرف می‌کند و روده‌ها را تمیز می‌کند, برای معالجه آسم مفید است , سوء‌هاضمه را برطرف می‌کند , در معالجه صرع مفید است , خون را تصفیه می‌کند, برای برطرف کردن خارش ناشی از گزیدگی حشرات شیرابه آن‌را روی پوست بمالید, برای معالجه اسهال خونی مفید است , برای رفع ریزش مو، شیرابه آنرا به سر مالیده و موها را با آن ماساژ دهید , بیماری کبدی را برطرف می‌کند , برای التیام زخم‌ها شیرابه آنرا روی زخم بمالید , صبر زرد بهترین کرم مرطوب‌کننده است برگ‌ها را بشکنید و ژله آن‌را به پوست بمالید , مبتلایان به بیماری قند می‌توانند با مصرف این گیاه قند خون خود را کنترل کنند, برای شستن چشم و زخم‌ها شیرابه صبر زرد را با آب مخلوط کرده و استفاده کنید.

چراLecch farming??

بازدهی بالا تا 300 برابر سرمایه اولیه
سرمایه پایین جهت شروع کارا
نیاز به حداقل فضا جهت پرورش
تغذیه ارزان
پرورش وتکثیر راحت
حداقل رسیدگی
تقاضای زیاد بازار
و...

تشریح انواع زالو

حدود 650 نوع زالو در علم جانورشناسی شناسایی شده اند. زالو ها انواع آبزی دارند که ممکن است در چشمه ساران، جویبارها، حوض ها، استخرها، مرداب ها، باتلاق ها و دریاچه ها زندگی کنند. از طرف دیگر می توانند از انواع دوزیستان یا خاکی باشند ولی از هر نوعی که باشند به رطوبت وابسته اند و توزیع و انتشار آنها به میزان رطوبت زمین و هوا ارتباط دارند. نقطه مشترک دیگر انواع زالو ها در خوی انگلی است. بعضی از زالوهای آبزی از کرم های خاکی و تخم قورباغه ها و انواع دیگری از زالوهای آبزی که قدرت مکندگی چندانی ندارند از کرم های خاکی، لارو و حشره و حتی لجن های آلی کف استخر تغذیه می کنند.

بعضی از آنها به حلزون ها حمله می کنند و بعضی دیگر که آرواره یا دندان ندارند و دارای قدرت گزش نیستند، به بریدگی هایی که خون تازه ای دارند و یا به دور جانورانی که تازه کشته شده اند و خون تازه ای از آنها جریان یافته است جمع می شوند. خون آشامی، صفت مشترک آنها است.

بعضی از انواع زالوهای خون آشام که خشکی زی هستند وارد مجاری بینی و سینوس ها می شوند و آن قدر خون می خورند و باد می کنند که راه فرار از این مجاری برای آنها باقی نمی ماند. زالوهای آبزی، انگل ماهی ها و لاک پشت ها می باشند و معمولا وقتی به میزبان خود می چسبند به سادگی او را رها نمی کنند. زالوی پزشکی نمونه ای از این زالو هاست.

از نظر جانورشناسی زالوها در طبقه بندی خانواده کرم های خاکی جای می گیرند. Hirudo medicinalis یا زالوی پزشکی حدود یک سانتی متر قطر داشته و طول آن به طور میانگین 12 سانتی متر است و بدن زالو حلقه حلقه بوده و از کوتیکول لزج و چسبنده ای پوشیده شده است و در دو انتها و به دو بادکش ختم می شود. دهان در بادکش قدامی قرار دارد و شامل سه ردیف فک به شکل Yمی باشد و بادکش خلفی وظیفه نگهداری و چسبیدن زالو به میزبان را بر عهده دارد. قسمت پشت زالو معمولا سبز تیره و دارای سه نوار قهوه ای رنگ در طرفین می باشد. این حیوانات مغز ندارند و دارای عقده های عصبی (گانگلیون) و مجهز به دستگاه عضلانی پرکار و قوی هستند که از آن برای حرکت و تغذیه استفاده می کنند. زالو ها نسبت به نور، بو، صدا، گرما و ارتعاش و لمس کردن حساس بوده و قادر به درک آنها می باشند.

تغذیه و تولید مثل زالو

زالوها پس از چسبیدن به میزبان، پوست یا مخاط را به وسیله سه آرواره شاخی خود به شکل شکاف سه شاخه می درانند و در کل بادکش دهانی به مثابه یک سیستم ایجاد خلا عمل می کند و خون را به جیب های قابل اتساع قسمت میانی لوله گوارش (چینه دان= crop) پمپاژ کرده و پس از دفع قسمت اعظم آب خون، قسمت غلیظ و متراکم آن در چینه دان زالو باقی می ماند و به آهستگی ظرف چندین ماه گوارش می یابد. شایان ذکر است که زالو در یک وعده غذایی می تواند چندین برابر وزن خود خون بخورد.

همه زالوها، هرمافرودیت (دو جنسی) هستند و علاقه دارند پیش از آن که خود را گشنیده کنند با همدیگر بیامیزند و به این ترتیب که هر کدام مزینه خود را به مادینه دیگری می رساند و سپس هر دو بارور می شوند. تخم ناشی از آمیزش زالوها با یکدیگر به شکل پیله ژله مانندی از زالو جدا شده و به خاک یا سنگ یا کنده های درخت در حاشیه آب می چسبند و پس از مدتی به صورت کرم های ریزی ظاهر می شوند. زالوها پس از یکی دو بار زایمان می میرند.

چگونگی صید زالو

زالو ها معمولا به صورت کلونی حرکات هماهنگی دارند و دسته جمعی از جایی به جای دیگر می روند. آنها بوی خون را دریافت می کنند و اگر زالویی به انسان یا جانوری بچسبد دیگر زالوها نیز متوجه شده و به آن سو هجوم می برند. بهترین راه صید زالو از مرداب ها آن است که صیادان به جای شلوار، جوراب نازک زنانه بلند پوشیده و درون مرداب بروند، آن قدر که تا بالای ران پا در آب فرو روند. سپس با تکان دادن آب، زالو را متوجه حضور خود نمایند. زالوها با استشمام بوی انسان به سمت طعمه آمده و به جوراب می چسبند ولی نمی توانند نیش بزنند در این حالت صیاد بیرون آمده و جوراب را به صورت برعکس از پای خویش بیرون می آورد. جوراب به صورت کیسه ای درآمده و تعداد زیادی از آنها را در بر می گیرد. راه دیگر استفاده از چکمه های بلند و فرو رفتن در مرداب و صید با دست است.

نحوه نگهداری زالو

برای نگهداری سالم زالوها باید آب محل زندگی آنها را یک روز در میان تعویض کرد، چون زالوها با ترشح مواد شیمیایی از جمله آمونیاک، اکسیژن آب را از بین برده و به تدریج خود نیز ضعیف شده و کارآیی خود را از دست می دهند و سرانجام پس از چند روز می میرند. بهتر است از آب کلرینه استفاده نشود و به جای آن از آب مقطر یا آب بدون کلر استفاده نمود. قبل از جابه جایی می بایست دمای آب را کنترل کرده و از تغییر دمای ناگهانی آب تعویضی خودداری کرد. زالو ها به گرما حساسند و نباید دمای آب بیش از 10 درجه سانتی گراد باشد و یا در معرض تابش مستقیم نور خورشید قرار گیرند. غیر از آب زالو را می توان در خاک مرطوب و تمیز که در کیسه های نخی یا کتانی محصور شده باشد نگهداری کرد. درجه حرارت ایده آل برای زالوها 7-4 درجه سانتی گراد می باشد.

با رشد روزافزون جمعیت، افزایش سطح رفاه و تنوع کمی و کیفی در مصرف مواد غذایی، توسعه صنایع تبدیلی و رشد پدیده شهرنشینی، دفع زباله و مواد زاید آلی به یک مشکل به ویژه در شهرهای بزرگ تبدیل شده است. امروزه فرآوری مواد زاید آلی به سه روش سوزاندن، دفن در محل های خاص و بازیافت یا استفاده مجدد انجام می پذیرد. روش بازیافت علاوه بر اینکه در حفظ محیط زیست و کاهش آلودگی موثر است می تواند مواد زاید را به عنوان مواد خام، مجددا در چرخه مصرف قرار دهد و از تخریب بیشتر محیط زیست پیشگیری کند. از بین انواع محصولات بازیافتی می توان به ورمی کمپوست (vermicompost) یا کمپوست کرمی که در کشورهای مختلف جهان با استقبال گسترده ای روبه رو شده است، اشاره کرد.

ورمی کمپوست چیست؟

ورمی کمپوست، عبارت است از کود آلی بیولوژیک که دراثر عبور مداوم و آرام مواد آلی در حال پوسیدگی از دستگاه گوارش گونه هایی از کرم های خاکی و دفع این مواد از بدن کرم، حاصل می شود. این مواد هنگام عبور از بدن کرم آغشته به مخاط دستگاه گوارش (موکوس)، ویتامین ها و آنزیم ها شده که در نهایت به عنوان یک کود آلی غنی شده و بسیار مفید برای ساختمان و بهبود عناصر غذایی خاک، تولید و مورد مصرف واقع می گردد. بنابراین، ورمی کمپوست عبارت است از فضولات کرم به همراه درصدی از مواد آلی و غذایی بستر و لاشه کرم ها.

برتری ورمی کمپوست به کمپوست معمولی

ورمی کمپوست ماده ای شبیه به پیت (peat) است که به خوبی تغییر فرم یافته و ساختار، تخلخل، تهویه، زه کشی و ظرفیت نگهداری رطوبت آن در حد آلی می باشد. تولید ورمی کمپوست تعداد ریز موجودات بیماری زای گیاهی (pathogenic microganisms) را به شدت کاهش داده و بنابراین از این نظر برتری نسبی به کمپوست معمولی دارد. تولید کمپوست به عنوان یک فرآیند هوازی منجر به معدنی شدن (mineralization) نیتروژن می شود که در مورد تولید ورمی کمپوست، استفاده از کرم های خاکی باعث تسریع این روند می گردد. فرآیند هوموسی شدن (Humification) که در مرحله رسیدگی (Maturation stage) کمپوست سازی اتفاق می افتد، در طول فرآیند تولید ورمی کمپوست، بزرگتر و سریع تر اتفاق می افتد. کود تولیدی در این روش به علت بالا بودن نسبت کربن به ازت (C/N15) فاقد بوی نامطبوع و فعالیت حشرات مزاحم می باشد.

2700 گونه کرم خاکی، عامل تهیه کمپوست

به طور کلی در حدود 2700 گونه مختلف از کرم های خاکی وجود دارند که بسته به موضوع کار و هدف، گونه انتخابی متفاوت خواهد بود.

این اهداف می تواند شامل موارد ذیل باشد:

1 ـ افزایش حاصلخیزی خاک و بهبود ساختمان و مدیریت خاک

2 ـ افزایش محصول

3 ـ تولید مکمل غذایی جهت خوراک دام و آبزیان

4 ـ تولید مواد آرایشی

مناسب ترین گونه کرم خاکی برای تولید ورمی کمپوست

به طور مثال گونه Lampite mauritti به منظور مدیریت و بهبود ساختمان خاک مورد استفاده قرار می گیرد. ولی مناسب ترین گونه برای تولید ورمی کمپوست، گونه Eisenia foetida بوده که به رنگ قهوه ای مایل به قرمز و کوچکتر از کرم های خاکی معمولی می باشد. کرم ها جزو جانوران هرمافرودیت می باشند، یعنی هر کرم اندام های نر و مادگی را توامان دارد، ولی نهایتا کرم با اتصال به جفت دیگر از طریق دو کلیتلوم (clitellum) و تبادل اسپرم عمل جفت گیری را انجام می دهد. سپس هر کرم یک کیسه تخم ریزی در کلیتلوم خود تشکیل می دهد. (کلیتلوم قسمتی برجسته در تنه کرم است و در بند های نزدیک سر یک کرم بالغ قرار دارد). کیسه های تخم ریزی یا همان کوکون ها به رنگ زرد کهربایی بوده و در داخل آن حدود 7-3 نوزاد لارو وجود دارد.

بنابراین افزایش تعداد کرم ها در هر نسل به صورت تصاعد نسبتا هندسی، خواهد بود. وزن هر کرم بالغ بین 5/0 تا 1 گرم بوده و در هر کیلوگرم حدود 1000 تا 2000 نخ کرم وجود دارد. فاصله بین دو نسل (از تخم تا تخم) در شرایط نرمال حدود 3 ماه بوده و عمر کرم ها بین یک تا دو سال متغیر است.

کادیلاک کرم ها

گونه ایزینیا فتیوا که در آن کرم کود و کادیلاک کرم ها نیز گفته می شود، از بستری که شامل مواد نیمه پوسیده مانند کود گاوی، کود اسبی (کودها باید خشک باشند)، کاه و کلش غلات و برخی زایدات و بقایای گیاهی می باشد، تغذیه می کند. در داخل این بستر اصلی می توان مواد تازه ای چون زایدات سبزیجات و میوه جات، مواد آلی و قابل تجزیه زباله های خانگی، پسماندهای کارخانجات غذایی و حتی لجن و فاضلاب (به جز فاضلاب صنعتی)، اضافه نمود. رطوبت مطلوب بستر، هوادهی، تغذیه و جلوگیری از سفت شدن بستر و نگهداری PH در حد 8-7 از نکات کلیدی در تولید ورمی کمپوست می باشد.

کود مرغی برای کرم ها سمی است

به طور کلی باید عنوان نمود که بقایای آلی غنی از نیتروژن به جز کود مرغی که برای کرم ها سمی است، برای بستر لازم و ضروری است. این کرم ها در خارج از سفره غذایی حرکت نمی کنند و به همین خاطر جمعیت این کرم ها بسته به دسترسی آنها به مواد غذایی رشد کرده و تثبیت می شود. این کرم ها از نور آفتاب و بارندگی گریزان بوده، باید آنها را از این دو عامل محافظت نمود.

روش های تولید کمپوست

روش های مختلفی برای تولید ورمی کمپوست وجود دارد که ساده ترین راه آن، روش پشته ای می باشد که برای انجام آن می بایست:

1 ـ زمینی مسطح، بدون سنگ و کلوخ وخرده شیشه انتخاب و سطح آن را مرطوب و سپس کاملا کوبید تا سفت شود. علت این امر جلوگیری از ایجاد هیبرید کرم های مورد استفاده با کرم های خاکی معمولی و زایل شدن آنها می باشد.

2 ـ ایجاد سایبان برای محافظت کرم ها در برابر بارندگی و نور آفتاب

3 ـ ایجاد پشته ای از کود گاوی نیمه پوسیده به شکل گنبدی به عرض 70 و ارتفاع 50 سانتی متر و طول دلخواه و آبیاری فراوان آن به منظور خروج شیرابه کود

4 ـ ایجاد شیار در طول خط الراس پشته به عمل 15 سانتی متر و ریختن کرم ها به داخل آن و سپس برگرداندن کود روی کرم ها

5 ـ آبپاشی پشته به صورت روزانه به منظور حفظ رطوبت آن

6 ـ جداسازی کرم ها از پشته پس از تولید ورمی کمپوست با استفاده از غربال

کرم ها و کاربرد آن

همان طور که در این مقاله آمده است کاربرد این کرم ها شامل:

- مدیریت کود در مزارع پرورش گاو، اسب و خرگوش و پسماند کارخانجات تولید لبنیات

- کاهش زباله های مدارس، بیمارستان ها و موسسات

- تبدیل زباله های غذایی و جامدات آلی به ورمی کمپوست در مقیاس بزرگ

- استفاده از ورمی کمپوست در بهبود و اصلاح خاک مزراع و گلخانه ها و به تبع آن افزایش کیفیت و کمیت محصولات

- تولید پروتئین کرم به عنوان جیره غذایی آبزیان و طیور با استفاده از خشک کردن و پودر کردن لاشه بدن کرم های مسن می باشد. همچنین استفاده از ورمی کمپوست در تهیه چای کمپوست تولید مثل کرم ها و به تبع آن افزایش جمعیت کرم ها و فروختن آنها به واحدهای متقاضی را نیز می توان افزود.

توجیه اقتصادی این طرح

قیمت هر کیلوگرم کود ورمی کمپوست بسته بندی شده در حدود 400 تومان و قیمت یک کیلوگرم کرم زنده حدود 20 تا 30 هزار تومان می باشد. در تولید مکانیزه، قیمت تمام شده هر کیلوگرم بین 150 تا 200 تومان بوده و در کشاورزی ارگانیک و کشت های گلخانه ای، پاک ترین و مناسب ترین بستر می باشد که، سبب بازدهی بیشتر محصولات کشاورزی خواهد گردید.

امید است در کشور ما نیز همچون کشورهای توسعه یافته به جای کودهای شیمیایی که متاسفانه چندین دهه است استفاده از آن در مزارع کشاورزی به طور فزآینده ای رو به گسترش بوده و دارای خطرات زیست محیطی بالقوه و خطرناکی می باشند، به تدریج از این کودهای ارگانیک و طبیعی استفاده شود.

تکثیر مصنوعی صدف های دوکفه ای

در حال حاضر، صدف های دوکفه ای، بخش مهمی از تولیدات شیلاتی را به خود اختصاص می دهند. بر اساس آمار ارائه شده توسط فائو، در سال 2002، بیش از 11 میلیون تن صدف از طریق فعالیت های آبزی پروری حاصل شده است؛ بطوریکه با رشد 6/4 درصدی نسبت به سال 2000، بعد از ماهیان آب شیرین، جزو دومین گروه آبزی پرورشی ، قرار گرفته اند. پیش نیاز هر فعالیت پرورشی، فراهم کردن منابعِ فراوان، قابل اتکا و ارزان بذر و لاروِ آبزی مورد نظر می باشد. در حال حاضر لارو صدف های پرورشی از طبیعت بدست می آیدکه تولید لارو بصورت مصنوعی در تفریخگاه ها جایگزین مناسبی برای تهیه ی لارو مورد نیاز آنها برای پرورش می باشد. اساس کار بسیار از سالن های تکثیر صدف های دوکفه ای، مشابه بوده و شامل روش های آماده سازی و تخم ریزی صدف های بالغ، پروش لارو، پرورش صدف های جوان تا اندازه ی قابل قبول و تسهیلات لازم برای تولید جلبک به عنوان غذای صدف ، می باشد.با توجه به فراهم بودن شرایط پرورشی صدف در کشور، چه از لحاظ وجود گونه های بومی و چه از طریق وارد نمودن گونه های مهم پرورشی، دانستن اصول تکثیر مصنوعی آنها ضروری به نظر می رسد. در این مقاله قصد بر آن بوده که مهمترین نکات مورد نیاز برای تکثیر مصنوعی صدف های دوکفه ای ارائه گردد.
آماده سازی مولدین
برای بسیاری از گونه های دوکفه ایِ مناطق معتدله، تکامل غدد جنسی زمانیکه دمای آب به بیش از 10-14 درجه سانتیگراد برسد،آغاز می گردد. در این دما، سلول های جنسی در ماههای فروردین _ اردیبهشت نمو نموده و در ماههای مرداد- شهریور به رسیدگی کامل می رسند. صدف ها تحت تاثیر محرک هایی مانند افزایش دما و شوک حرارتی یا دستکاری، تحریک به تخم ریزی می شوند. در تفریخگاهها زمان رسیدگی جنسی را می توان بوسیله ی نگهداشتن مولدین در دمای بالا با جیره غذایی مناسب، به جلو انداخت.

کلم های(clam ) با طول 8 میلی متر (با وزن 80 میلی گرم) را می توان به عنوان مولد مورد استفاده قرار داد، اما از آنجایی که با افزایش اندازه ی بدن، میزان تخم تولید شده نیز افزایش می یابد، استفاده از صدف های بالغِ بزرگتر به طول 35-40 میلی متر (10-20 گرم) معمول است. این صدف ها 5-8 میلیون تخم تولید می نمایند. تمام کلم ها ابتدا جنس نر پیدا کرده و سپس با افزایش سن به جنس ماده تغیر جنسیت می دهند یا همان جنس را حفظ می نمایند

در اویستر(oyster ) نیز ابتدا دستگاه تولیدمثلی نر ایجاد شده و سپس صدف ها به جنس ماده تغییر جنسیت می دهند و یا بصورت صدف نر باقی می مانند.اویسترهای 65-70 میلی متری (30 گرمی) را می توان به عنوان مولد مورد استفاده قرار داد. هر مولد ماده ی اویستر صاف با این وزن بیشتر از یک میلیون لارو تولید می نمایند.

اسکالوپ های رسیده(scallop ) با طول 90-120 میلی متر بعنوان مولد در تفریخگاهها مورد بهره برداری قرار می گیرند. در این نوع صدف ها سلول های جنسی نر وماده با هم در بدن یک صدف قرار دارند. در هنگام رسیدگی کامل تخمدان و بیضه بر اساس تفاوت رنگی موجودِ بین آنها قابل تمایز می باشند. تخمدان به رنگ قرمز_ نارنجی و بیضه به رنگ سفید در می آید(تصویر -2). با مدیریت دقیق و تغذیه صحیح، تولید 20 میلیون تخم از هر اسکالوپ قابل انتظار است.
روش آماده سازی مولدین
در ابتدا، صدف های بالغ، از دریا به تفریخگاه انتقال داده می شوند. در تفریخگاهها، صدف ها بر روی سینی های مخصوص قرار می گیرند

کلم (clam) و اسکالوپ(scallop)، در صورتی که کف سینی ها دارای شن و ماسه درشت و زبر باشد، بطور طبیعی برای تخم ریزی آماده می گردد. صاف کردن آب دریا ضرورتی ندارد؛ چون تنوع و فراوانی غذای طبیعی در این آب ها بالا می باشد و در صورت صاف کردن آب دریا این مواد غذایی با ارزش که برای آماده سازی مولدین بسیار مفید است، از دسترس خارج می گردد. اویستر و کلم نیاز به آب با شوریِ بیش از 25 پ.پ.تی و دمای 2+22 درجه سانتیگراد دارند. شوری آب برای آماده سازی اسکالوپ، بیش از 30 پی.پی.تی در نظر گرفته می شود و دمای آب در ابتدا به 9 درجه سانتیگراد و با افزایش یک درجه ای در هر هفته، حداکثر به 16 درجه سانتیگراد رسانده می شود. جریان آب بایستی 25 میلی لیتر در دقیقه به ازاء هر صدف تنظیم گردد. تراکم ذخیره سازی 8-12 گرم وزن زنده ی صدف در هر تانک برآورد می گردد. گونه های پرورشی جلبک های دریایی غذای اصلی مولدین در هنگام آماده سازی می باشد. تتراسلمیس (Tetraselmis)، تالاسیوسیرا (Thalassiosira) و اسکلتونما (Skeletonema) از جلبک هایی هستند که برای آماده سازی مولدین مورد استفاده قرار می گیرد. هر مولد به 200 میلیون سلول تتراسلمیس، 2000 میلیون سلول تالاسیوسترا یا 1000 سلول اسکلوتنما در هر روز نیاز دارند. مخلوطی از این گونه ها غذای مناسب تری برای صدف های مولد در مقایسه با استفاده ی تک گونه ای آنها می باشد. مولدین 6-8 هفته (اویستر یا کلم ) و 5-11 هفته (اسکالوپ) تا رسیدن به شرایط تخم ریزی در زمستان و اوایل بهار در این تانک ها نگهداری می شوند. زمان نگهداری مولدین در این تانک ها، بوسیله واژه درجه – روز تعیین می گردد:

D0 =d (t-t0)

D0= تعداد روز – درجه ی تصحیح شده

d = تعداد روزها تا زمان تخم ریزی

t = میانگین دمای محیط

t = حداقل دما برای شروع تکامل غدد جنسی

در اقلیم معتدل که t0 برای بسیاری از دوکفه ای ها بین 10-14 درجه سانتیگراد می باشد، میزان D0، 300-500 می باشد.به عنوان مثال اگر میانگین دمای آماده سازی 20 درجه سانتیگراد باشد و حداقل دما برای تکامل غدد جنسی 10 درجه باشد، صدف ها ظرف مدت 30-50 روز به مرحله تخم ریزی می رسد.
رشد و نمو غدد جنسی
در بیشتر صدف های دوکفه ای رسیدگی جنسی به اندازه بدن جانور بستگی دارد و ارتباطی با سن آنها ندارد. اندازه ی آنها نیز تابعی از نوع گونه و پراکنش جغرافیایی آنها می باشد. علاوه بر اندازه ی صدف، دمای آب و کمیت و کیفیت غذا در آغاز فرآیند تولید تخم و اسپرم مؤثر می باشد. غدد جنسی حاوی لوله های منشعب و مژه دار با تعداد زیادی فولیکول می باشد. سلول های جنسی از طریق تقسیم سلول های زاینده (ژرمینال) که در دیواره ی فولیکول قرار دارند، تولید می گردند. در مراحل اولیه تولید سلول های جنسی ابتدا فولیکول تشکیل می شود. در این زمان غدد جنسی از لحاظ جنسیت قابل تمایز نیستند. با ادامه نمو فولیکول، تخم های اولیه (اووگونیا) بر روی دیواره ی فولیکول جوانه می زند. در صدف های نر به این سلول های جنسی اسپرماتوگونیا می گویند. در مرحله ی تشکیل اووگونیا یا اسپرماتوگونیا ثانویه تقسیم میوزی اتفاق می افتد. در صدف های ماده جوانه زدن ادامه پیدا کرده و اووسیت پایه دار تشکیل می شود. پایه ها، اووسیت را به دیواره ی فولیکول متصل می کنند. در این زمان هسته مشخص شده و هستک ظاهر می گردد.در هنگام رسیدگی کاملِ غدد جنسی، دیواره ی فولیکول نازک و غشاء مانند بوده و اووگونیا در آنها دیده نمی شوند. در صدف های نر، غدد جنسی پر از اسپرماتوسیت های رسیده می باشند که ناحیه دم آنها در جهت مرکز غدد جنسی می باشد. در صدف های ماده نیز دیواره فولیکول نازک و فولیکول پر از اووسیت های رسیده می باشد. در این مرحله اووسیت ها فاقد پایه بوده و هستک ها نیز غیر قابل دید می گردند. فولیکول ها بوسیله یکسری مجرای مژه دار به منفذ تناسلی متصل می باشند. در طول تخم ریزی، اسپرماتوسیت ها و اووسیت ها بوسیله ی این مجرا مژه دار به سمت منفذ تناسلی هدایت شده و به داخل آب رها می گردند. قبل از رسیدگی کامل، اویستر ها گلیکوژن را در بافت های پیوندی ، به خصوص در جبه، ذخیره می کنند. از این رو جبه قبل از تخم ریزی حالت ضخیم و شیری رنگ پیدا می کند. بعد از تخم ریزی، جبه نازک و شفاف می گردد. در هنگام نمو غدد جنسی، چربی ها در لوله های گوارش ذخیره شده و سوخت وساز بدن از منبع چربی به منبع گلیکوژن تغییر می یابد تا چربی ذخیره گردد. این ذخایر چربی برای تشکیل سلول های جنسی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این فرآیند بوسیله ی نازک شدن جبه (خالی شدن ذخایر گلیکوژن) مشخص می گردد.

غدد جنسی رسیده کاملاً مشخص بوده و بخش اعظمی از بافت نرم بدن صدف را تشکیل می دهد. مجرای غدد جنسی که حامل سلول های جنسی به داخل حفره ی بدن می باشد کاملاً نمو یافته و طویل می گردند. روش های مختلفی برای تعیین رسیدگی جنسی در صدف ها وجود دارد که دقیق ترین روش، روش تهیه ی برش های بافت شناسی از غدد جنسی می باشد. اما این روش پر هزینه و زمان بر بوده و جاندار بعد از نمونه برداری از بین می رود. تهیه ی نمونه ی کوچک از غدد جنسی و بررسی آن در زیر میکروسکوپ روش مناسب و متداول تعیین رسیدگی جنسی در صدف ها می باشد.

تخم ریزی در صدف ها تحت تاثیر عوامل مختلف محیطی از قبیل محرک های فیزیکی و شیمیایی، جریان آب یا ترکیبی از این عوامل صورت می پذیرد. وجود اسپرم در آب باعث انجام تخم ریزی در صدف های ماده می گردد. در اکثر گونه های صدف های تجاری، لقاح خارجی بوده و در داخل آب صورت می گیرد. در این صدف ها ، اسپرم ها بصورت جریان یکنواخت و نامتناوب از سیفون خروجی از بدن خارج می گردد. بر خلاف صدف های نر، در جنس ماده، تخم ها بطور متناوب و بصورت توده ای از طریق سیفون وارد محیط آبی می گردد در اسکالوپ یا اویستر جنس ماده بطور متناوب کفه های خود را باز بسته می کنند تا تخم های که بر روی آبشش قرار گرفته اند، خارج گردد. برخی از صدف های دو کفه ای مانند اویستر پهن، مراحل ابتدایی رشد(مرحله لاروی) در حفره داخلی جبه ی جنس ماده انجام می گیرد. تخم ها از طریق آبشش وارد این حفره شده و اسپرم نیز از طریق منفذ ورودی، داخل بدن صدف ماده می گردد و لقاح در بدن این جانور انجام می گیرد.
تخم ریزی
صدف های رسیده را می توان از طریق بکار بردن محرک های خاص وادار به تخم ریزی نمود. روش های مختلفی برای القاء تخم ریزی در صدف ها وجود دارد. استفاده از شوک حرارتی و محرک های شیمیایی مانند سروتونین و آب اکسیژنه از جمله این روش ها می باشد. اما شوک حرارتی یا چرخه ی دمایی رایج ترین روش برای القاء تخم ریزی در دوکفه ای ها می باشد. روند کار به این صورت است که ، صدف های رسیده از تانک های آماده سازی مولدین خارج گردیده و سطح خارجی آنها تمیز می گردد. سپس به تانک های تخم ریزی انتقال داده می شوند. یک سینی یا تراف فایبرگلاسی به ابعاد 15×50×150 سانتیمتر برای این کار مناسب می باشد.این ظروف دارای دو لوله ی آب است که یکی دارای دمای 12-15 درجه و دیگری 25-28 درجه سانتیگراد می باشد. معمولاً دماهای پایین تر برای گونه های سرد آبی مورد استفاده قرار می گیرد. کف سینی یا تراف با پوشش تیره رنگ پوشانده می شود(تصویر -6 ). رنگ تیره کف سینی باعث می گردد که سلول های جنسی رها شده بلافاصله قابل دید گردند. تراف ها ابتدا با آب خنک تا عمق 10 سانتیمتر پر شده و مقدار کمی جلبک های پرورشی برای تحریک صدف ها به منظور آغاز فعالیت سیفون ها و پمپ کردن آب، به تراف اضافه می گردد. بعد از گذشت 15-30 دقیقه آب تخلیه و دوباره با آب تازه با دمای 28-30 درجه سانتیگراد جایگزین می گردد. به این آب نیز مقداری جلبک پرورشی اضافه می شود. 15-30 دقیقه بعد برای بار دوم این آب تخلیه شده و آب خنک به تراف ها ریخته می شود. این فرآیند چند بار تکرار می گردد. تعداد چرخه ی دمایی که برای القاء تخم ریزی در صدف ها به کار می رود به رسیدگی جنسی آنها بستگی دارد. معمولاً در ابتدا فصل تخم ریزی این چرخه 4-6 ساعت تکرار می شود ، اگرچه در برخی اوقات در مدت یک ساعت تخم ریزی القاء می گردد.

در هنگام القاء، معمولاً، صدف نر ابتدا سلول های جنسی خود را رها می سازد. از محرک های اضافی مانند اضافه نمودن سوسپانسیون تخم یا اسپرم صدف به محیط آب تراف ها نیز می توان استفاده نمود. با خارج نمودن مقداری سلول جنسی از بدن صدف و ریختن آنها در داخل حجم کمی از آب صاف شده ی دریا سوسپانسیونی از سلول های جنسی بدست می آید که به عنوان محرک های اضافی به محیط تراف اضافه می گردد. ورود این سلول ها به داخل حفره ی جبه، صدف را تحریک به تخم ریزی می کند. از آن جایی که ابتدا صدف های نر وادار به رها سازی اسپرم می گردند، بهتر است تا حصول تخم از صدف های ماده، به منظور جلوگیری از افت کیفیت اسپرم، جنس نر از تراف ها خارج گردد. معمولاً، اسپرم ها بعد از گذشت یک ساعت کیفیت خود را از دست می دهند. بعد از اینکه صدف های ماده شروع به تخم ریزی کردند، از تراف های تخم ریزی به ظروف خاصِ انفرادی یا لیوان آزمایشگاهی به حجم یک لیتر انتقال داده می شوند. این ظروف حاوی 400 میلی لیتر آب فیلتر شده ی دریا بوده و دمایی به میزان 24-26 درجه سانتیگراد دارند. همین روند برای صدف های نر نیز بکار می رود. بلافاصله بعد از دیدن خروج یک جریان مداوم و یکنواخت از سیفون خروجی، صدف از تراف های تخم ریزی خارج و وارد ظروف انفرادی مذکور می گردند(تصویر -7). بر خلاف صدف های نر ، در جنس ماده تخم ها بصورت توده ای و متناوب از بدن خارج می گردد.

زمان انجام عمل تخم ریزی متغیر بوده ولی معمولاً 40-60 دقیقه به طول می انجامد که برای صدف هی ماده این زمان کوتاهتر می باشد. بعد از تخم ریزی، تخم ها به سرعت در کف ظروف ته نشین می گردند. پس از پایان تخم ریزی، تخم ها بوسیله ی تور نایلونی با چشمه ی 60 میکرونی از ظروف خارج می گردد. تخم ها به آرامی شستشو داده شده و به ظروف شیشه ای یا پلاستیکی حاوی آب صاف شده ی دریا با دمای 25 درجه سانتیگراد انتقال داده می شوند. تخم ها، در ابتدا، گلابی شکل بوده ولی در مجاورت با آب دریا به سرعت به شکل کروی در می آید. تخم ها را می توان در زیر میکروسکوپ با بزرگ نمایی 100 × مورد بررسی قرار داد. تخم هایی که بعد از گذشت 10 دقیقه به حالت کروی در نیایند، برای عمل تکثیر مناسب نیستند. اسپرم های مناسب برای انجام عمل لقاح تحرک بالایی از خود نشان می دهند. به منظور حفظ تغییر پذیری در ذخایر ژنیِ نسل حاصله، از تخم های شش صدف ماده و اسپرم های همین تعداد صدف نر استفاده می گردد.
لقاح
عمل لقاح با اضافه نمودن 2 میلی لیتر سوسپانسیون اسپرم بر روی تخم ها انجام می گیرد. اسپرم ها بایستی کمتر از 30 دقیقه و تخم ها کمتر از 60 دقیقه بعد از استحصال نگهداری شوند. بعد از اضافه نمودن اسپرم به تخم، محتویات ظروف به آرامی تکان داده شده و سپس به مدت 60-90 دقیقه به آنها اجازه داده می شود تا در کف ظرف ته نشین گردند. در این دوره ی زمانی، تقسیمات سلولی تخم های لقاح یافته آغاز می گردد. معمو لاً درصد لقاح در تخم هایی که کاملاً رسیده باشند بیش از 90 درصد می باشد.

رشد جنینی و لاروی

45 دقیقه بعد از لقاح، تقسیم سلولی آغاز می گردد. تخم ها ابتدا به دوسلول برابر و سپس به چهار سلول نابرابر تقسیم می شوند. در این حالت یکی از سلول ها از سه سلول دیگر بزرگتر می باشد. اولین نشانه ی یک لقاح موفق، خروج ساختار کوچک، شفاف و گنبدی شکل(اولین گویچه قطبی) از داخل تخم می باشدسلول های کوچکتر به تقسیمات خود ادامه داده و توده ی سلولی به نام مورولا را بوجود می آورند. در این مرحله تخم ها سنگین شده و در کف ظروف ته نشین می گردند. هر سلول حاوی مژه بوده که بوسیله آن قادر به شنا می باشند. جنین در این مرحله به سمت نور جذب می گردند.

پنج ساعت بعد از لقاح جنین وارد مرحله ی بلاستولا می گردد. در این مرحله بلاستوسل و بلاستوپور تشکیل شده و جنین به صورت توپی شکل با سلول های شفاف در می آیند. هفت ساعت بعد از لقاح مرحله ی گاسترولا آغاز می گردد. در این مرحله جنین دو لایه شده و حفره ی گوارشی (archenteron) تشکیل می شود. در مرحله ی گاسترولا یک تاژک در بخش قدامی و دسته ای مژک در بخش انتهایی بدن رشد می یابد. در این مرحله صدف ها را لارو های پشمالو یا تروکوفور می نامند. این لاروها نور گریز می باشند بیست ساعت بعد از لقاح، لاروها نیمه شفاف بوده و حالت D شکل پیدا می کند. صدف ها را در این مرحله لاروهای D شکل یا ولیجر (veliger) می نامند. در این مرحله تاژک و مژک ها از بین رفته و بخشی به نام پرده یا velum به عنوان اندام حرکتی ایجاد می شود. لاروها در این مرحله دارای دستگاه گوارش کامل و دو کفه می باشند. پرده دایره ای بوده و مژه های روی آن سبب حرکت لارو و جمع آوری فیتوپلانکتون های موجود در آب می گردد( تصویر -10).طول لاروها در این مرحله 80-100 میکرون می باشد. مرحله ی آمبو ( umbostage) مرحله ی بعدی می باشد. در این مرحله دو کفه بطور برابر رشد کرده و چین جبه تشکیل می گردد. در سومین روز لارو بیضی شکل بوده و در هفته اول آمبو بطور واضح قابل دید می شود مرحله ی بعدی، مرحله ی صدفچه (spat) می باشد. در این مرحله اندام های لاروی (پرده یا velum ، پا و لکه ی چشمی )از بین می رود. بعد از نشست صدفچه ها ساختار بالغ صدف شکل گرفته و پوسته ی جدید سریعاً توسط جبه ساخته می شود.

با توجه به ضرورت بهره گیری از دانش روز و به روز رسانی مطالب علمی مرتبط با مشاغل خانگی ، مدیریت وبگاه اقدام به ایجاد پوشه ای در پایگاه اشتغال نموده است که مطالب آموزشی و ترویجی در قالب کتاب، جزوه، کلیپ، دفترک(بروشور) با قابلیت برگرفتن(دانلود) در اختیار کلیه مخاطبان و علاقمندان قرار گیرد.

دوستان عزیز در صورت خواستن هر گونه طرح کار آفرینی ، در قسمت نظر خواهی پیام بگذارید(ویا به شماره 09103984295 تلگرام) تا در اسرع وقت اقدام گردد.

تاکسیدرمی پرندگان دریافت تعمیر تلفن همراه دریافت ت

پرورش کبک بومی ددریافت
پرورش پرندگان زینتی دریافت

پرورش گیاه آلوئه ورا دریافت

گیم نت دخترانه دریافت

تاسیس مهد کودک دریافت

پرورش مرغ بومی دریافت

تعمیر خودرو دریافت

کسب و کار

۱۷ مطلب در بهمن ۱۳۹۲ ثبت شده است

پرورش قورباغه

تراریوم

آلوئه ورا